Yüksek kaliteli fayans döşemesi için fayans yapıştırıcısı (duvar harcı) uygulama yöntemi büyük önem taşımaktadır. Bildiğiniz gibi porselen fayanslar en ağır çalışma koşullarından korkmuyor. Tüm kurallara uygun olarak tabana döşenirse, kiremitin duvar harcına veya sağlam bir tabana yapışmasını kaybetmesi için büyük bir darbe kuvveti gerekir.
Bu ancak yapıştırıcının dişli mala kullanılarak uygulanması için doğru tekniğin kullanılmasıyla başarılabilir. Ancak fayanslar sertliğin yanı sıra cam gibi kırılgan olduğundan, fayansların altında duvar harcı ile doldurulmayan alanlar potansiyel olarak zayıflar.Bu porselen taşların başına gelirse, çok güçlü olmayan bir darbe, ölçülen yük ve diğer ölümcül olmayan nedenler, soyulmasına veya hasar görmesine neden olabilir.
Ayrıca fayansları boşluksuz döşememelisiniz, ancak bu, fayans kaplama oluşturma işini kolaylaştıracaktır. Bu durumda sıcaklığın artması veya azalması gibi en ufak durumlar bile fayansların kırılmasına neden olabilir. Bu gibi durumlarda NTCA (Ulusal Fayans Müteahhitleri Birliği) tarafından önerilen ANSI (Amerikan Ulusal Standartlar Enstitüsü) standartlarına da uymak gerekir.
Çoğu durumda, fayans döşenirken, özellikle büyük olanlar, çalışma teknolojisi ihlal edilir, bu da arızalara ve pahalı onarımlara neden olur. Bu aynı zamanda işin kalitesinin düşmesi nedeniyle işin acelesinden de kaynaklanmaktadır.
Fayans döşemenin en büyük dezavantajlarından biri, fayans ile yapıştırıcı arasında havanın sıkışmasıdır. Hava ceplerinin oluştuğu alanlar, alt tabakaya bağlı kalmadıkları için zayıflar.
Bu kusur sıklıkla duvar harcının dişli mala ile zikzak, dairesel ve diğer karmaşık hareketlerle yayılması sırasında görülür.
Boşlukların üzerindeki fayanslar zamanla çatlar ve yapışkan bileşim, bırakın noktasal yük veya güçlü bir darbe bir yana, normal çalışma koşulları altında bile tahrip olur.
Darbe yükleri ve noktasal kuvvetler olmasa bile, duvar harcı dağılımını ihlal ederek döşenen fayanslar, aşağıdaki gibi küçük etkilerden dolayı bile başarısız olabilir: tabanın düzgünsüzlüğü, büzülme ve sürünmenin varlığı, malzemenin genleşmesi. ısıtıldığında, dönüşümlü donma ve çözülme vb.
Bu, çevresi de dahil olmak üzere tüm alanı boyunca yapıldığında karonun güvenli bir şekilde yapıştırıldığı kabul edilir. Yarıya kadar veya daha az yapıştırılmışsa hangi güçten bahsedebiliriz? ANSI ve TCNA referans kitabına göre iç mekandaki fayansların alanlarının en az %80'ine, dış mekanda ise %95'ine veya ıslak bir odaya yapıştırılması gerekiyor. Doğal taş karolar için bu rakamın montaj yeri ne olursa olsun en az %95 olması gerekmektedir.
Ayrıca, büyük fayanslar arasında genellikle çıkıntılı bir merkeze ve eğimli kenarlara sahip örneklerin bulunduğu da unutulmamalıdır. Bu kusurları gizlemek için kullanılan yapıştırıcı solüsyonun hacmini arttırmanız gerekir. Dişli mala ile dairesel hareketlerle uygulamaya devam ederseniz solüsyonun içerisinde hava kalma ihtimali daha da artar.
Geniş formatlı karoların yüksek kalitede döşenmesi için tabanın yatay düzlüğünün ideal olması çok önemlidir. TCNA ve ANSI tavsiyelerine göre zemin düzlük hatası 3 metrede 6,5 mm olmalıdır. Karonun en az bir tarafı 38 cm ise, tabanın düzlüğü için koşullar daha da katıdır - 3,2 mm x 254 mm ve hatta 1,6 mm x 610 mm'den fazla değil.
Bu nedenle, tüm faktörler dikkate alınarak, fayansların başarılı bir şekilde döşenmesi için duvar harcının, dişli malanın düz çizgi hareketleri kullanılarak uygulanması gerekir.Sonuç olarak, çözeltinin yüzeyinde fayans döşenirken kolayca kırılabilen düz sırtlar ve çöküntüler oluşur ve bunlardan hava neredeyse tamamen çıkarılır.
Yapışkan bileşimin böyle bir doğrusal dağılımı, içindeki havanın uzaklaştırılmasına ve karo ve taban ile daha tam temasın sağlanmasına ve dolayısıyla zemin kaplamasının tüm elemanlarının daha güçlü bir şekilde bağlanmasına yardımcı olur.
Öncelikle duvar harcı bir spatulanın düz tarafı kullanılarak tabana sürülür ve yayılır. Daha sonra üstüne ek bir miktar çözelti uygulanır ve düz tek yönlü çizgiler halinde taban üzerinde dengelenir; bu, diğer şeylerin yanı sıra, yapışkan bileşimin daha iyi dağılmasına katkıda bulunur.
Fayans dikdörtgen ise, spatula ile çizilen çizgiler fayansın uzun kenarına dik olmalıdır. Bu, döşeme sırasında havanın fayansların altından çıkmasını kolaylaştırır.
Harcın boşluklarında ve fayansların arasında hava kalmamasını sağlamak gerekir. Fayans ne kadar büyük olursa, spatulanın dişleri o kadar derin olmalıdır.
Geniş formatlı, cam veya doğal taş dahil herhangi bir karoyu döşemeden önce, mala ile arka tarafına az miktarda harç sürülür ve spatulanın düz tarafı ile tüm yüzeye eşit bir tabaka halinde düzleştirilir.
Şimdi bu şekilde hazırlanan kiremitin ters çevrilmesi ve tüm yüzeyin dikkatlice hazırlanan duvar harcı tabakası üzerine döşenmesi ve birkaç kez bir yönde ve diğerinde sırtlara dik olarak 3,2 ila 6,4 mm genlikte hareket ettirilmesi gerekir. tabanda yatan yapıştırma harcı. Üstelik ters yönde hareket ettirilmesi ve fayansın bükülmemesi kesinlikle tavsiye edilmez.
İlk yapıştırılmış olan ve daha sonra periyodik olarak kiremitin yırtılması ve harcın arka tarafındaki dağılımını kontrol etmek gerekir. Solüsyonun onun üzerinde çakıllı bir cilt gibi görünmesi normaldir. Fayansların koptuğu yığma harç üzerinde spatulanın bıraktığı çıkıntılar kalmamalıdır. Bu resim, kiremitin altında hava olmadığını ve tutkalın tüm yüzeye eşit bir tabaka halinde dağıldığını gösteriyor.
Yukarıda özetlenen tüm NTCA önerilerini doğru ve eksiksiz bir şekilde uygularsanız, fayanslarınız alt tabaka üzerinde düz ve sıkı bir şekilde duracaktır. Üstelik kullandığınız spatula ne kadar büyük olursa, fayansların döşenmesi sırasında ileri geri hareketi de o kadar fazla olur.
