Deneyimli iplikçilerin kutuları birçok sır saklıyor. Belki de asıl olanı yakalanabilir yemlerdir. Profesyonellerin özellikle "inandıkları" rezervuarlarda tercih ettikleriyle aynı olanlar. Sallananlar, dönenler, lastik - herkesin kendi favorileri vardır. Yıllar süren başarılı ve o kadar da başarılı olmayan balıkçılık gezileri yoluyla, bazen tesadüfen deneysel olarak seçilirler.
Kutumda ayrıca turna ve levreklerin "favorileri" de var - ısırılmış, görünüşte göze çarpmayan, ancak sürekli olarak balık getiriyor. Dönen çubuk hayranlarının tümü, çeşitli nedenlerden ötürü "işgücünü" halka açık sergilemeye hazır değil, ancak bunda bir sorun görmüyorum. Yazıyı okuduktan sonra avlarınız büyürse sevinirim.
Dedemin eski kaşığı
On yıl boyunca barakanın gölgesi altında gözetimsiz olarak asılı kaldı. Taşındığım evin önceki sahibi öldüğü andan itibaren. Komşulara göre büyükbaba balık tutmayı severdi. Bahçedeki çeşitli çöpleri temizlerken tesadüfen buna rastladım. Paslı, ince, ilkel formlu, küt tişörtlü, o zamanlar bana tamamen umutsuz görünüyordu. Neredeyse çöpe atacaktım ama son anda bir şey beni durdurdu.Balıkçılık anlayışı mı? Yoksa doğal merak mı? Belki. Böylece kaşık olta kutumun uzak bölmesine “yerleşti”.
Ve sonra bir gün, yemlerin bir sonraki "revizyonu" sırasında, o çirkin demir parçasını aklıma getirmeye karar verdim. Önce ince zımpara kağıdıyla pas tabakasını çıkardım, ardından diş tozu ve fırçayla yüzeyi mat bir parlaklığa kadar temizleyip yeni sarma halkaları ve keskin üçlü kancayla donattım. Tişörtün üzerine kırmızı bir kambrik koydum. Döndürücü değişti. Artık geriye kalan tek şey onu bir gölet üzerinde test etmekti.
İlk balık tutma gezimde yemin yedi mızrak tarafından "yediği" zaman yaşadığım şaşkınlığı hayal edin! Hafifliği (10 g) ve bir topaç için alışılmadık olan süpürme hareketi (yüzeyin hemen altında bir yandan diğer yana sallanma) çalılıkların olduğu sığ alanlarda balık tutmak için idealdir. Kablolamayı yavaşça (eşit şekilde) yapmama rağmen pratikte çimleri yakalamadı.
Ve bu tesadüfen hedefe isabet eden bir vuruş değildi: Dönen bir kamışla yaptığım hemen hemen her gezide, her zaman bir topaca mızrak atıyorum. Büyükbabaya teşekkürler, huzur içinde yatsın!
Silikon yemler
En sık balık tuttuğum Chelbas Nehri'nde turna balığı çoğunlukla sığ derinliklerde (1-2 m), sazlıkların veya alglerin yakınında yakalanır. Ne yazık ki, son on yılda nehir sığlaştı ve büyümüş durumda. Her zaman değil, her yere “demir” kuramazsınız. Genellikle ilkbaharın başlarında ve sonbaharın sonlarında, çimlerin dipte olduğu zamanlarda veya derinliğin izin verdiği yerlerde (kanal delikleri) onunla balık tutarım. Aşırı büyümüş sığ su koşullarında silikon yemler kurtarmaya gelir.
Pasif turna için büyük boy boşaltılmış silikon kullanıyorum. Vibrotail'i uzun saplı çift kancayla donatıyorum. Kauçuğun ağırlığı 25-30 metre döküm yapmaya yeterlidir. Tekneden balık tutarken daha fazlasına ihtiyacınız yoktur.Geri alma oldukça yavaş ve düzensiz: dönen çubuğun ucunda bir sarsıntı - bir duraklama - sendeleme. Bazen tek bir makarayla çalışıyorum, yemi farklı uzunluklardaki sapın keskin dönüşleriyle canlandırıyorum.
Yüksüz silikonun ana avantajı doğal oynamadır. Su sıçramasının ardından titreşim kuyruğu yavaşça batar ve yırtıcı hayvana hasta bir balığı hatırlatır. Bobinin bir dönüşü - ve uçtan gelen bir itme canlanır - kanat çırpar, yüzmeye çalışır. Ne tür bir "dişlek" kişi kolay avı reddeder?
2 metreden fazla derinliklerde hafif (3-4 gram) jig kafalarına daha küçük silikon yemler takıyorum. Bu, kablolama hızını artırmayı ve delikleri daha hızlı "delmeyi" mümkün kılar. Aktif turna bu tür "kauçuğu" kolayca yer ve sadece turna balığını değil, aynı zamanda turna levreği ve levrek de yer. Hem tekdüze hem de klasik kademeli kablolama kullanıyorum (eğer altta çim yoksa).
Malas yalpalayanlar – renk her şeydir
10 cm derinliğe kadar üniversal yüzey yemleri. İyi uçuyorlar: Döküm aralığı açısından ortalama ağırlıktaki “osilatörlerden” daha aşağı değildirler. Çekici bir şekilde oynuyorlar: 120 derece takla atabiliyorlar. Haliçlerin ve küçük nehirlerin sığ suları için idealdir. İlkbahardan sonbaharın sonlarına kadar turna ve levrek için çalışıyorlar. Yaz aylarında avcı asidik renklere (sarı-yeşil tonlar) daha iyi tepki verir, sonbaharda ise doğal tonları tercih eder.
Malalar genellikle üç şekilde canlandırılır:
1. Eşit şekilde - bobini orta hızda döndürmek.
2. “Yılan” - köpeği gezdiren zikzak kablolama yürüteç (levrek kazanlarında).
3. Eğirme çubuğunun ucunun seğirmesi. Ucu yukarı doğru çevirirseniz, yalpalayan bir popper gibi davranır. Yüzeyde balık tutmak özellikle muhteşemdir - avcı çıkışları, mumlar, bir sprey denizi.
Açıkçası “Malas”la hemen arkadaş olmadım.Mütevazı yem koleksiyonumda, bu farklı renkteki (Kosadaka'dan gelen bütçe sahteleri) yalpalayanlardan yaklaşık beş tanesi ölü ağırlık gibi yatıyordu; bazen üzerlerinde turna ısırıkları vardı ama bunlar rastgele bir yapıya sahipti. Temmuz başında arkadaşım Ivan'ın beni götürdüğü Gorki Halici'nde unutulmaz bir balık tutma gezisinden sonra durum değişti.
Aramızda 4 saat içinde 28 turna (0,5–2,5 kg) ve elli uygun levrek (200–400 gr) yakaladık. Hemen hemen her yolculukta balık getirilirdi. Turna balığı farklı yönlerden yalpalayanın yanına "çıktı", levrek ona sürüler halinde tekneye kadar eşlik etti. Birkaç kez tişörtlerin üzerinde aynı anda iki "çizgili" vardı. Balık tutuyordu! Ondan sonra “malas”a inandım.
Ve en önemlisi: yalnızca yanlarında siyah noktalar bulunan sarı-yeşil yemler işe yaradı (fotoğrafa bakın), avcılar diğer renk kombinasyonlarına tepki vermedi.
Sevgili spinning hayranları, size 2018 sezonunun en sevdiğim yaz yemlerini sundum. Sığ sularda balık tutuyorsanız, Krasnodar Bölgesi'nin haliçlerine gidin, onları deneyin. Seni hayal kırıklığına uğratmayacaklarını düşünüyorum. Size iyi şanslar ve göletlerde iyi şanslar!
