Bahçıvanlar kesimleri farklı şekillerde keserler. Ancak kesin bir karşılaştırma yapmadan hangisinin daha iyi olduğunu net bir şekilde söylemek mümkün değildir. Önerilen deney, hangi yöntemin daha iyi olduğunu anlamak için farklı teknolojiler kullanılarak ekilen çeliklerin köklenmesini değerlendirmemize olanak tanır.
Deneme kapsamındaki tüm çelikler çimlenmeden önce hazırlanmıştır. Aşağıda üzerlerine yeni bir kesim yapılır. İlk düğümün altında, kabuk yeşil kambiyuma kadar birkaç yerden sıyrılır.
Bu hasarlar sayesinde yeni kökler ortaya çıkmaya başlayacaktır. İlk düğümün altında hazırlanan kesimler, büyüme hormonu içeren bir preparasyona batırılmış bir fırça ile sürülür. Üst kısımları kurumaması için parafine batırılır.
1. Küçük saksılarda köklendirme
Bu yöntemi kullanarak kesimler bir tencereye ekilir. Bu, daha sonra köklendikten sonra onları toprakla birlikte çekip köklere en az zarar vererek yeni bir yere yerleştirmenize olanak tanır. Nakledildiklerinde, sanki yapıştırılmış alt tabakadan oluşan bir koza içinde olacaklar, bu nedenle onlar için fazla stres olmayacak.
Bu yöntemin dezavantajı köklerin saksıda gelişip gelişmediğini görememenizdir. Kesimde bir sürgün görünebilir, ancak kök olmayacaktır.Diğer bir zorluk ise toprak nemini kontrol etmenin zor olmasıdır. Bitkinin çürümemesi için toprağın sürekli ıslak tutulmaması önemlidir.
Saksılardaki kesimler film veya şeffaf bir torba ile kapatılır. Böylece çıkıntılı kısım kuru havadan kurumayacaktır. Ayrıca içeride az çok sabit bir sıcaklık sağlar.
2. Büyük saksılarda kumlu toprakta köklendirme
İkinci yöntem hafif bir toprak karışımının hazırlanmasını içerir.
Bu amaçla satın alınan besin toprağı kum ilavesiyle kullanılır. İlk yöntemden farkı tam olarak toprakta yatmaktadır. Bu, su eklendiğinde bataklığın oluştuğu ağır, yoğun bir toprak değil, sulandığında orta derecede nemli hale gelen hafif bir alt tabakadır. Fazla su ondan kolayca kaçar. Bu yöntemi kullanan bitkiler, karşılaştırma amacıyla daha büyük saksılara ekilir. Ayrıca dipsiz bir torba veya plastik şişe ile kapatılırlar.
Deneyin bir parçası olarak, hafif topraklı saksılara dikilen çelikler dışarıya, gölgeye yerleştirildi. Sonuç olarak serin gece koşullarında bir ay geçmesine rağmen hala kök salmadılar. Kesiklerin alt kısmında yapılan kesikler iyileşti. Kökler ancak bir buçuk ay sonra ortaya çıkmaya başladı.
3. Hindistan cevizi lifi kullanılan kaplarda ön köklendirme
Bu yöntem, kesimlerin ıslak hindistan cevizi lifi ile doldurulmuş kaplara yaslanarak dikilmesini içerir. Alt tabakanın ne zaman nemlendirilmesi gerektiğini açıkça gösterir, çünkü kurudukça daha hafif hale gelir. Deneyin bir parçası olarak kaplar, geceleri soğuk sıcaklıkların olmadığı, sıcaklığın sabit olduğu bir odaya yerleştirildi.
Kaplar kapaklı olduğundan yeterince ısınır ve sabit nem korunur. Bundan dolayı 1,5-2 ay sonra bu yöntemle ekilen çelikler en büyük köklere sahip oldu.
4. Açık zeminde köklenme
Bu en az maliyetli yoldur. Çelikler basitçe yere yapıştırılır, arka arkaya uzanır, gölgelenir ve sulanır. Suyun gidecek bir yeri olduğundan onları daha sık sulamanız gerekir. Ancak bu yöntemle çok sayıda kesim yapılabilir. Yöntemin bir diğer avantajı ise fidelerin sertleştirilmesine gerek olmamasıdır. Sabit nemi koruyan ve ani sıcaklık değişimlerini azaltan bir kubbe olmadan büyürler. Bitkiler sokağa hemen alışarak büyüyor.
Hangi yöntemin en etkili ve verimli olduğu ortaya çıktı?
Deney sonuçlarına göre kapların kapalı alanda olması şartıyla hindistan cevizi lifi en iyi köklenme sonucunu vermektedir. İçinde kesimlerin kökleri en hızlı şekilde gelişir ve güçlenir. Daha sonra, hayatta kalan kesimlerin kurutulmuş olanlara göre yüzdesine göre, açık toprağa ekim yönteminin bulunması şaşırtıcı değildir. Saksılarda köklenme daha az etkilidir. Pek çok bitki, toprağın asitlenmesinden ve ayrıca kubbenin filmden veya şişeden çıkarılmasından kaynaklanan koşullardaki bir değişiklikten sonra ölür.
