Airbrush'ta kullanılmak üzere buzdolabındaki eski bir kompresörün kullanılmasıyla ilgili makale.
Birinci bölüm: üretim.
Tipik olarak enlemlerimizde vahşi veya vahşi kompresörlerin yaşam alanı oldukça küçüktür, ancak istisnalar da vardır. Çoğu zaman evlerin avlularındaki çöp kutularının yakınında veya her türlü çöpün depolandığı bodrum katlarında bulunabilirler. Genellikle, popüler olarak buzdolabı olarak adlandırılan büyük beyaz bir kutuya sıkıca vidalanırlar ve içinde bira saklanır. Vahşi bir kompresörü çıplak ellerinizle avlayamazsınız; o öylece size verilmeyecektir. Bu arada, siz silahlara koşarken, vahşi kompresör pekala yerli, ama zaten yabancı olabilir.
Yanınızda özel bir silah setiniz olmalıdır - pense, düz başlı ve yıldız başlı tornavidalar, 2 adet 12x14 anahtar. Büyük beyaz bir kutu bulursanız, onu dikkatlice incelemeniz gerekir; genellikle kompresör arkadaki alt kısmında gizlidir. Kompresör bulunursa ve gerekli silah setine sahipseniz madenciliğe başlayabilirsiniz.
Kompresörün çıkarılması basit bir işlemdir ancak buna dikkatli ve dikkatli yaklaşmanız gerekir, aksi takdirde daha sonra sorunlar yaşanabilir. Yapılacak ilk şey, soğutma ızgarasına giden bakır boruları pense veya yan kesiciler kullanarak en az 10 cm veya daha iyisi maksimuma kadar bir pay bırakarak ısırmaktır, ardından ekstra borular kullanışlı olacaktır. (bazı kompresör türlerinde tüplerin üzerine üzerinde kabartmalı rakamlar bulunan metal bir plaka yapıştırılmıştır - bunu atmayın, işinize de yarayabilir). Üstelik tüplerin ısırılarak çıkarılması gerekiyor! Hiçbir durumda kesmeyin, talaşlar mutlaka içeri girer ve kompresörünüz çok hastalanıp ölebilir. Isırıldığında tüpler düzleşecektir, bu konuda endişelenmenize gerek kalmaz ve aynı zamanda taşıma sırasında yağa bulanmanızı da önlemenize yardımcı olur.
Bu aşamada kompresörden bir damla yağı temiz bir kağıt üzerine döküp metal parçacıkların varlığını kontrol etmenizi tavsiye edebilirim. Yağda gümüş tozu lekeleri fark edilirse, daha fazla devam etmenize ve ölen birimin mübarek anısını bir dakikalık saygı duruşuyla onurlandırmanıza gerek yok.
İkincisi ve en önemlisi, kompresör yalnızca donanımdan oluşmaz, aynı zamanda çok önemli başka bir organa da sahiptir: başlatma rölesi. Röle, kompresörün yanındaki vidalarla ayrı ayrı vidalanmış, kabloların içine girip çıktığı küçük siyah (bazen beyaz) bir kutuya benziyor. Röleyi buzdolabından dikkatlice sökmeniz ve aynı şekilde röleden kompresör gövdesine giden konnektörü dikkatlice ayırmanız gerekir (bu eski kaplar için geçerlidir; diğer kompresör türleri için röle çıkarılamayabilir). Gelen 2 kablonun büyük olasılıkla kesilmesi gerekecek; hala doğrudan fişe gitmiyorlar. Bir önemli nokta daha var - rölenin hangi pozisyonda vidalandığını, üst ve alt nerede olduğunu, bazen imzalandığını, ancak her zaman değil, hatırlamanız veya işaretlemeniz gerekir.Neden önemlidir - aşağıda bununla ilgili daha fazla bilgi bulacaksınız.
Ve son olarak, üçüncü olarak, 2 adet 12 mm'lik anahtar kullanarak kompresör gövdesini buzdolabından sökün. Genellikle lastik contalar aracılığıyla 4 cıvata ve somunla sabitlenir. Bu bağlantı elemanları ve lastik bant setinin tamamını yanınıza almanız tavsiye edilir, daha sonraki iş hazırlıklarında faydalı olabilir.
İkinci bölüm: hazırlık (evcilleştirme).
Demek kompresörünüzü almışsınız, kir ve yağa bulanmış, elleriniz çizilmiş, dizlerinize kadar uzanmış, yorgun ama mutlu, sonunda onun evine varabildiniz. Artık kompresörü çalışmaya hazırlamaya başlayabilirsiniz. Yapmanız gereken ilk şey bir kontrol lansmanıdır. Röle konnektörünü kompresör gövdesindeki kontaklara bağlarız. Röleyi yatay bir yüzeye yönlendirip geçici olarak sabitliyoruz, hatta bantla bile yapıştırabilirsiniz. Önemli olan, röleyi buzdolabında olduğu gibi sabitlemektir, yerçekimine ve plakaların ısınmasına göre çalışır. Yanlış yönlendirirseniz veya havaya fırlatırsanız düzgün çalışmaz ve bu, hem röle hem de kompresör motor sargıları için ölümcül olabilir.
Dikkatlice ve elektrik bandı kullanarak, röleye giren kablolara geçici bir kabloyu fişle sabitleyin. Büküm alanını elektrik bandı ile sarmanızı şiddetle tavsiye ederim, güvenliğiniz ve hayatınız buna bağlıdır. Zaten modelcilerimiz az, onlara ve kendimize değer verelim. Düzleştirilmiş boruların pense ile kıvrılması gerekir, bunlar birbirinden ayrılacak ve hava geçişini serbest bırakacaktır.
Her şey hazır ve emniyete alındığında fişi prize takabilirsiniz. Buna genellikle hafif bir kıvılcım ve patlama eşlik eder, ancak yük hala oldukça fazladır. Her şey yolundaysa, kompresör açılmalı ve sessizce takırdamalıdır. Tüpten hava çıkmalı, hangisinin “nefes aldığını”, hangisinin “nefes verdiğini” işaretlemeniz gerekiyor.Uzun süre sürmeye gerek yok, asıl önemli olan, monte edilen ünitenin düzgün çalıştığından emin olmaktır. Düzensizse ve kompresör çalışmıyorsa veya bir süre sonra çalışıp kapanıyorsa durum oldukça kötüdür. Küçük bir inceleme için elektrik mühendisliğine ve test cihazına aşina olmanız gerekir. Eğer bu konularda rahat değilseniz, daha fazla araştırmanızı önermiyorum.
Peki, eğer arkadaşsanız ya da bir fikriniz varsa devam edelim. Röle konnektörünü kompresörden çıkarmanız ve motor sargılarını çalmanız gerekir. Herhangi bir kombinasyonda birbirlerine karşı çok az dirençle çınlamaları gerekir. Sargılardan biri çalmazsa elimizde ölü bir birimin cesedini tutuyoruz demektir. Eğer ararsanız röleyi incelemeniz ve temizlemeniz gerekiyor demektir. Kutuyu dikkatlice açın ve temas noktalarını ince zımpara kağıdıyla temizleyin. Önemli olan onları bükmek veya kırmak değil; aynı zamanda onları çok fazla ovalamanıza da gerek yok.
Daha sonra her şeyi tekrar bir araya getiriyoruz, olması gerektiği gibi sabitliyoruz ve tekrar açmaya çalışıyoruz. Tekrar başlamazsa veya kapanırsa - ne yazık ki şans yok... (Bu, rölenin orijinal olması ve bu kompresörle birlikte gelmesi şartıyla. Motorun daha güçlü olması nedeniyle de acil kapatma meydana gelebilir. Rölenin tasarlandığı bir tane varsa, başka bir röle aramanız gerekecek ve ahizedeki işaret bu konuda yardımcı olacaktır.) Ancak üzücü şeylerden bahsetmeyelim, her şeyin işe yaradığını umuyoruz.
Artık ünitenizi daha uygun ve kompakt bir cihaza monte etmeniz gerekiyor. Elbette doğru olduğumu iddia etmiyorum, herkesin bu hedefe ulaşmak için kendi yetenekleri ve araçları vardır, ancak tüm cihazın montajına yönelik yaklaşımımın ana hatlarını çizeceğim. Bunu yapmak için en yakın otomobil yedek parça mağazasını, otomobil pazarını veya yedek parça tezgahını ziyaret etmeniz gerekir. Orada satın almanız gerekiyor:
Değiştirme için bir litre motor yağı, 10w40 veya diğer mineral veya yarı sentetik.Genellikle minimum kap bir litredir, ancak şanslıysanız musluktan gelir, 500 gram bile yeterlidir. En kötü ihtimalle evdeki tüm gıcırdayan menteşeleri yağlayabilirsiniz.
Yaklaşık bir metre uzunluğunda ve 4 mm iç çapında, kauçukla güçlendirilmiş, yağa ve petrole dayanıklı bir boru.Kompresörden bir parça bakır borunun yanınızda olması iyi bir fikirdir, istediğiniz lastik boruyu ona takarak deneyebilirsiniz.
Metal kravat kelepçeleri, 6 adet. Yeni satın alınan bir lastik tüple denenmeleri gerekir. Çapları biraz daha büyük olmalıdır.
Cam yıkayıcı için vinil klorür tüpü. Yarı saydamdırlar, güçlendirilmişleri de vardır ama bizim bunlara ihtiyacımız yok. Uzunluk, kompresörün konumuna ve çalışma konforuna bağlı olarak seçilmelidir ancak 2 metreden az olmamalıdır.
2 ince filtre - biri benzin için, ikincisi dizel yakıt için. Görsel olarak farklılar - benzin için içeride bir kağıt akordeon var, dizel için içeride sentetik bir ağ var.
Bir tüp yağa ve gaza dayanıklı silikon dolgu macunu, kalın kıvamlı ve gri renkli olması daha iyidir, daha fazla sıvı ve siyah olması daha kötüdür.
Tüm bunları satın aldıktan sonra en yakın hırdavat mağazasına gitmeniz gerekiyor. İçinde satın almanız gerekir:
Kompresörün ağa güç vermesi için ucunda fiş bulunan bir kablo. En az 1,5 metre uzunluğunda, tercihen çift yalıtımlı.
Harici kurulum için kapalı tip muhafazada tek tuşlu ışık anahtarı.
Mobilya ahşap vidaları 3,5 x 16 veya 3x16.
Şimdi tüm bu grubun bir araya getirilmesi gerekiyor ve biz de imrenilen birimi elde edeceğiz.
Kompresörün daha fazla çalışmasının ve dayanıklılığının bağlı olduğu ilk ve en önemli hazırlık noktası yağın değiştirilmesidir. Bu konuda epeyce kopya kırıldı, değiştirmek gerekiyor, hangi yağın dökülüp hangisinin dökülmeyeceğine gerek yok.
Pek çok görüş olabilir ama doğru olanı benim! Daha sonra “ayçiçeği bana yakışır mı!” gibi boş sorular ortaya çıkmasın diye bu ana dair bakış açımı yazacağım.
Kompresörün içine fabrikada saf “mil” (freon, kompresör denilmeyen) yağ dökülür.Aslında mineraldir.Buzdolabındaki kompresör kapalı ve kapalı bir ortamda çalıştığı için hiçbir katkı maddesi içermez. havasız (oksijensiz) bir mekandır ve dış ortamdan hiçbir etkiye maruz kalmaz.Amacımız doğrultusunda kullanmaya başladığımızda durum kökten değişir.Yağ, havanın oksijeninden, toz mikropartiküllerinden, nemden, nemden etkilenmeye başlar. Mineral yağ oldukça hızlı bir şekilde tıkanır ve oksitlenir, özelliklerini kaybeder.Bu, çalışma sırasında kompresörün güçlü bir şekilde ısınmasına, gürültüye, piston sisteminin aşınmasına ve sonuçta sıkışmaya neden olur.Ve bu, yeterli yağ olmasına rağmen. Ayrıca mineral yağın küçük bağlama ve ıslatma özellikleri nedeniyle yoğun bir şekilde çıkışa uçacak, hava buharlarını tıkayacak ve kompresördeki çalışma seviyesini düşürecektir.
Otomotiv (motor) yağı, öncelikle yağın kalitesini ve dayanıklılığını etkileyen kötü faktörleri telafi eden veya tamamen ortadan kaldıran bir katkı paketi içermesi nedeniyle bu sorunların çoğundan yoksundur. Üstelik kompresörünüzde olacaklardan çok daha ağır çalışma koşulları için tasarlanmıştır. Mesela yarı sentetik 10w40 motor kullanıyorum çünkü arabamın yağını değiştirdikten sonra kalıyor. Diğer indeksli hem mineral hem de yarı sentetik yağları kullanabilirsiniz ancak sentetik yağların kullanılmasını önermiyorum.Birincisi, önemli ölçüde daha pahalıdırlar ve ikincisi, daha sıvı ve daha az dayanıklıdırlar.
Umarım ikna edici bir şekilde yazmışımdır, ancak elbette ellerine geçen her petrolü ve bayrağı kendileri için inatla dökecek inanmayanlar olacaktır.
Demir dostumuza dönelim. Burada belli bir teknik nokta ortaya çıkıyor, yani elinizde ne tür bir kompresör olduğu. Görsel olarak 2 ana tipe ayrılırlar - bir silindir ve bir tencere (dışbükey bir kapakla kaplı bir gece vazosuna benzer). Birincisi nesli tükenmek üzere olan bir türdür, çok eski tip buzdolaplarında kullanılmış ve 70'li yılların sonlarında üretimi durdurulmuştur. Ancak bu tip bir kompresörü hayata geçirmeyi başardıysanız çok şanslısınız. Diğerlerine göre çok daha yüksek çıkış basıncı verebilirler. Çoğu zaman elimize gelen ikinci tip kompresördür - tencere.
Bu aşamada bizim için temel fark, yağın nerede değiştirileceğidir. Silindirlerde, çoğunlukla mahfazanın yan tarafına büyük bir cıvata vidalanır, doldurma ağzını kapatır. Bir anahtarla sökmeniz, eski yağı kompresörden tek kullanımlık bir kaba boşaltmanız gerekir.Bu yağın ne kadarının bulunduğunu ölçmeniz tavsiye edilir. Silindir tipine bağlı olarak 300 ila 500 gram arasında yağ doldurulması gerekir. Daha sonra cıvatayı dikkatlice tekrar vidalayın, tercihen yağa ve petrole dayanıklı sızdırmazlık maddesiyle kaplayın.
Lazımlık biraz daha karmaşıktır. Genellikle 3 tüp dışarı çıkar - inhalasyon, ekshalasyon ve kapalı bir doldurma tüpü. Yağın içinden değiştirilmesi tavsiye edilir. Bunu yapmak için bu tüpü açmamız gerekiyor, düzleştirilmiş yerin altında bir daire şeklinde bir iğne törpüsü ile biraz kesebiliriz, ancak hiçbir durumda kesmemeliyiz. Daha sonra kesim boyunca tüpü kırmanız ve tamamen kırıp yanlara doğru sallamanız gerekir.Kenar boyunca oluşan çapak çekiçle hafifçe dövülmelidir. Daha sonra yağı tencereden tüplere doğru eğerek herhangi bir tek kullanımlık kaba boşaltın. Unutmayın - yağı boşalttıktan sonra hiçbir durumda kompresörü açmayın!
Kompresörü bir şırınga ile doldurmanız, yavaş yavaş doldurma tüpüne yağ dökmeniz gerekecek, doğaçlama bir huni şeklinde bir lastik tüp takabilirsiniz. Tencere başına yaklaşık 250-350 gram yağ gerekir. Yakıt doldurduktan sonra borunun kapatılması gerekir, aksi takdirde hava içinden kaçar (veya tam tersi - kompresör tipine bağlı olarak filtreden girer). Elbette düzleştirebilirsiniz, ancak bu uygun değildir çünkü o zaman yağın değiştirilmesi gerekecektir. Başlığının altında lastik bir rondela ara parçasının bulunacağı, uygun çapta küçük, kendinden kılavuzlu bir vidanın vidalanmasını öneririm.
Petrolde olduğu gibi, hareket halindeyken kompresörü emme borusuna ekleyerek kompresörü yağla beslemeye çalışacak çaresiz veya tembel yoldaşlar olacaktır - bunu yapmanızı kesinlikle önermiyorum. İlk olarak, yağın tamamının bir kerede değiştirilmesi tavsiye edilir, ancak kompresörü yağ boşaltılmış halde çalıştırmak, yağın ölmesi anlamına gelir. İkincisi, piston cihazlarında böyle bir fenomen var - su darbesi. Bu, sıvının pistonun üzerindeki boşluğa, sıkıştırma odasının izin verdiği hacimden daha büyük bir hacimde girmesidir. Sıvılar bildiğimiz gibi neredeyse sıkıştırılmaz, ancak kompresör motoru bunu yapmaya çalışacaktır. Bunun sonucunda piston sisteminde tahribat yaşayabiliriz. Umarım sizi de buna ikna edebilmişimdir.
Ve böylece devam edeceğiz. Şimdi verilen şemaya göre her şeyi bir yığına koyacağız.
Bu şema, sevgili "Eton" - yani Belarusça gibi tek etkili airbrush'lar veya tek eyleme dönüştürülmüş çift etkili airbrush'lar için tasarlanmıştır.
Elbette hepsini birbirine bağlayıp asılı bırakabilirsiniz, ancak bu yapı sürekli olarak kırılacak ve parçalanacaktır. Biraz çaba harcayıp her şeyi bir platformda veya bir durumda birleştirirseniz daha güvenilir olacağını ve işten daha fazla keyif alacağınızı düşünüyorum. Standartlaştırma iddiasında değilim, ancak benim montaj tarzım kesinlikle makine, kaynak veya özel alet kullanımını gerektirmiyor. Ayrıca tüm malzemeler mevcuttur ve maliyetleri düşüktür. En basit ve en güvenilir sonuç için yapıyı bir kontrplak veya sunta levha üzerine monte edebilirsiniz. Bu sayfanın boyutları esas olarak seçilen veya elde edilen alıcının tipine bağlıdır. Alıcı en az iki işlev için gereklidir; kompresörün çalışması sırasında kaçınılmaz olan hava basıncı titreşimlerini yumuşatır ve buhar ve yağ damlacığı tutucusu görevi görür. Yaygın olarak kullanılan "Eton" (Belarusça olarak da bilinir) dahil olmak üzere ucuz tek etkili airbrushlar için, büyük kapasiteli bir alıcı tamamen gereksizdir; yaklaşık 1-2 litrelik bir hacim yeterlidir.
Uygulamada görüldüğü gibi, içecek ve bira için plastik şişelerden kamyon ve ekipmanlardan endüstriyel alıcılara kadar neredeyse hermetik olarak kapatılmış kap bir alıcı olarak kullanılır. Benim düşünceme göre, plastik şişeler ve hatta cam kullanmak biraz güvensizdir; bu malzemelerin mekanik dayanımı iyi değildir ve alıcıya hafif bir basınç bile hasar görmesi durumunda parçalanıp yaralanmaya neden olabilir.Elbette yangın söndürme tüpü gibi şeyler de kullanabilirsiniz ancak bu, tüm yapıyı biraz genişletir ve ağırlaştırır.
Alıcı için en uygun kaplar, yarı saydam beyaz polietilenden yapılmış su için küçük yiyecek kutuları veya benim örneğimde olduğu gibi bir Lada arabasından bir genleşme tankıdır. Bu kapların yapıldığı polietilen oldukça kalın ve viskozdur, düşen küçük nesnelerden kaynaklanan mekanik hasarlardan korkmaz ve özelliklerini uzun süre korur. Bir kopma meydana gelse bile parça veya malzeme kırıntısı oluşmaz. Bu tür malzemeleri baskı altında kullanmak istemeyenler için 5 litre hacimli küçük kaynaklı metal yakıt bidonlarına daha yakından bakmanızı tavsiye edebilirim.
Bir kutuyu veya tankı bir alıcıya uyarlamak oldukça basittir - her biri yaklaşık 15 cm uzunluğunda bir kompresörden kesilmiş 2 tüp, örneğin bakır tüpler almanız gerekir. Unutmayın kompresör üzerinde en az 10 cm uzunluğunda borular bulunmalıdır. Kutunun kapağına bu tüplerin sıkıca oturması gereken 2 delik açılır. Daha sonra kapağın iç kısmından tüplerin girdiği yer epoksi reçine ile doldurulur, tamamen doldurmanıza gerek yoktur, boyuna vidalamak için biraz daha boşluk bırakmanız gerekir. Her şey kuruduğunda boynu ve tapayı dolgu macunu ile yağlamanız ve sıkıca vidalamanız gerekir. Bu noktada tüplerin doğru yerleştirilmesi önemlidir - uçları yan yana olmamalı ve giden tüp gelen tüpten daha yüksekte olmalıdır (şemadaki gibi).
Artık her şey hazır olduğuna göre, hangi boyutta kontrplak levhaya ihtiyaç duyulduğunu anlayabilirsiniz. Bakımı daha zor olacağından çok sıkı monte etmemelisiniz ve kompresörün çevresinde hava akışı ve soğutma için biraz boşluk olması gerekir.Benim durumumda 30x40 cm'lik bir parça yeterliydi, kontrplak en az 9 mm kalınlığında, sunta levha - 15 mm olmalıdır. Köşelerin kırpılması ve kaba zımpara ile işlenmesi zaten bir zevktir. Ancak parmaklardaki kıymıklar zevk getirmeyecektir.
Çarşafın köşelerinde, gelecekteki alt kısmında, bacakları, lastiği veya örneğin plastik şişelerin kapaklarını vidalarla sabitlemek gerekir (4 "bir buçuk" bira almak için iyi bir neden). Önemli olan onu zemine veya masaya kadar vidalamamak. Kompresör çalışırken gürültüyü azaltmak, yerinden "sürünmesini" önlemek ve zemini çizmek de rahatsız edici olmak için bacaklar gereklidir.
Daha sonra kompresör takozları için 4 adet delik açılıyor, umarım civataları yanınıza almayı unutmamışsınızdır? Kalın bir kontrplak veya sunta levha kullanırken, standart cıvataların uzunluğunun yeterli olmaması mümkündür, o zaman bir hırdavat veya otomobil mağazasından somunlarla birlikte daha uzun olanları satın almanız gerekebilir.
En zor şey alıcıyı güvence altına almaktır. Ünitenin diğer parçalarının daha sonra müdahale etmemesi için önce takılması gerekir. Alıcıyı bağlantı elemanlarıyla doğrudan delmeye gerek yoktur; burada yaratıcı bir yaklaşıma ihtiyaç vardır - örneğin, lastik bir tüp veya şerit, dayanıklı kumaş veya deri, ağır yükleri paketlemek için delikli bant vb. kullanın. Sabitleme bandının bir kenarı kontrplağa vida ile vidalanır, alıcının üzerine atılır ve diğer tarafa sıkıca vidalanır.
Kompresör kontrplak levhanın kenarına cıvatalarla, tercihen tüplerle sabitlenir, bu gelecekte yağın değiştirilmesini kolaylaştıracaktır. Vidalama sırasında cıvataların dişlerinin sızdırmazlık maddesi ile yağlanması tavsiye edilir, böylece titreşim nedeniyle daha sonra sökülmezler. Yanındaki marş rölesini vidalarla vidalayarak doğru yönlendiriyoruz. Sırada ışık anahtarı var, kontaklarına bir röle ve güç kablosu bağlıyoruz.Kablonun kendisinin bir kontrplak tabakasına bir kravat veya halka ile sabitlenmesi tavsiye edilir, böylece anahtardan kırılmaz.
Elektrik kısmı bittiğinde pnömatik sistemin geri kalanının montajına geçiyoruz. Kompresör girişine bir parça lastik boru ve 2 adet kelepçe kullanarak ince bir benzin filtresi takıyoruz. Belki bu kısım birine gereksiz görünebilir ama pahalı değildir ve kompresörün içine her türlü toz girmeyecek, o zaman oradan çıkarmak mümkün olmayacaktır. Sonraki tüm işlemlerde asıl mesele bu filtreyi yağla doldurmamaktır çünkü bu onun özelliklerini kaybetmesine neden olacaktır. Daha sonra kompresör çıkışını alıcı girişine bağlamak için bir parça lastik boru ve 2 kelepçe kullanın. Tüplerin kapaktan kopmaması için dikkatli davranmalısınız. Ayrıca alıcının çıkışına 2 kelepçeli bir lastik boru geriyoruz ve dizel yakıt için bir filtre takıyoruz. Bu filtre silika jel ile doldurulabilir, daha sonra 2 işlevi yerine getirecektir - bir nem tutucu ve kauçuk ve vinil klorür tüplerini sabitlemek için bir adaptör. Elbette onsuz da yapabilirsiniz, vinil klorür tüpünü doğrudan alıcının çıkışına çekebilirsiniz, ancak böyle bir bağlantı tamamen sızdırmaz ve dayanıklı olmayacak, hortum pürüzsüz bakır borudan kopacaktır.
Vinil klorür tüpün çapı genellikle filtre ve airbrush bağlantısından daha küçüktür, çok iyi esnemez ve takılması oldukça zordur. Bunun için küçük bir hile var; tüpün ucu birkaç dakika boyunca solvent 647'ye batırılır. Derin olmamalı, 5 mm'den fazla olmamalıdır, aksi halde çok esnek olur ve bağlantı parçasına takılmasını sağlayacak bir destek kalmaz. Filtrenin ve vinil klorür tüpünün bir kontrplak levhaya sabitlenmesi tavsiye edilir, böylece alıcı tüpleri sallanmayacak ve gevşemeyecektir.
Eh, neredeyse hepsi bu.Onu açabilir ve havanın tıslamasını dinleyebilirsiniz. Silikon dolgu macunu kullandıysanız hemen işe koymayın; birkaç gün kuruması gerekir.
Üçüncü Bölüm: Çalıştırma.
Burada karmaşık bir şey yok. Bir kompresörü çalıştırırken asıl önemli olan aşırı ısınmasını önlemektir. Tipik olarak kompresör 25-30 dakikalık sürekli çalışmayla 40-45°C sıcaklığa kadar ısınır. Daha uzun süre çalışmaya değmez; bunun kaynağı ve iş kalitesi üzerinde olumsuz etkisi olabilir.
Daha sonraki çalışma sırasında hava basıncını ayarlamanız gerekebilir. Örneğin, bazı kompresör türleri, airbrush için gerekenden çok daha fazla miktarda hava üretebilir veya bu, boyama sorunlarından kaynaklanmaktadır. Bu durumda kompresör tüplerde, filtrelerde ve alıcıda aşırı yüksek basınç oluşturacak ve kendisi de aşırı yük ile çalışacak ve çabuk ısınacaktır. Bu durumda bir dişli kutusuna ihtiyacımız var. En önemlisi bu sistemdeki redüktörün mutlaka kompresörün GİRİŞİNE takılması gerekir, eğer çıkışa takılırsa bu da kompresörün aşırı yüklenmesine ve hızlı ısınmasına neden olacaktır.
Girişe redüktör takarak kompresörden geçen hava miktarını sınırlandırıyoruz, dolayısıyla basıncı düzenliyoruz. En basit ve en erişilebilir redüktör, filtre girişine örneğin kalem yedeklerinden veya şırıngalardan gelen kalın iğnelerden kauçuk bir tüp aracılığıyla takılabilen kalibre edilmiş tüplerdir. Farklı matkaplarla kendiniz delebilirsiniz. Veya en yakın evcil hayvan mağazasını ziyaret edebilir, akvaryum ürünlerinde çok uygun küçük musluklar ve redüktörler bulabilirsiniz. Ve montaj çaplarına göre bunlar tam da budur ve birkaç kuruşa mal olurlar. Kalibre edilmiş tüplerin aksine, çalışırken basıncı belirli sınırlar içinde düzenlemenize olanak tanırlar.
Dördüncü Bölüm: Bakım.
Kompresörün bakımı zor değildir, ancak bunu yapmak için bazı parçaları kısmen çıkarmanız gerekecektir. Elbette üniteye hiç bakım yapamazsınız ama inanın bana aynı şekilde cevap verecektir.
Hizmet şunları içerir:
Yağ değişimi.
Filtrelerin değiştirilmesi.
Biriken yağı alıcıdan boşaltın.
Yağ ne kadar iyi olursa olsun zamanla özelliklerini kaybeder ve kirlenir. Bir kompresörde, çalışma şekli ve süresi ne olursa olsun, yağın yılda en az bir kez değiştirilmesi tavsiye edilir.
Bunu yapmak için, tüm tüpleri ondan çıkarmanız, tapayı - vidayı - doldurma tüpünden sökmeniz ve kompresörü eğmeniz, içindeki tüm yağı boşaltmanız gerekir. Unutmayın - bundan sonra hiçbir koşulda açamazsınız! Daha sonra, ilk yağ değişiminde olduğu gibi, bir şırınga kullanarak gerekli miktarda yağı içeriye dökün. Tüpler çıkarılırken aynı zamanda eski filtreleri de çıkarabilir ve biriken yağı alıcıdan boşaltabilirsiniz. Bu yağı tekrar kompresöre dökmenin bir anlamı yok.
Daha sonra tüm yeni filtreleri yerine takın ve tüpleri kompresöre geri koyun. Metal kelepçeler bu konuda yardımcı olur, benzer işlemleri tekrar tekrar yapmanıza olanak tanır.
Hepsi bu kadar gibi görünüyor, iyi şanslar. Ortaya çıkan diğer soruların forumda çözülebileceğini düşünüyorum.
