Yakın zamanda kendime bir ev aldım. Eski sahibinin iyi bir insan olduğu ortaya çıktı ve bodrumun üstündeki zeminin yapıldığı tahtaların zamandan ve nemden çürümüş olduğu ve acilen değiştirilmesi gerektiği konusunda beni hemen uyardı. Muhtemelen bir gün oraya düşeceğimden korkuyordu. Bodrum katı evin mutfağının altında bulunuyordu ve şu boyutlara sahipti: genişlik - 2,4 m, uzunluk - 2,3 m İç kısım tuğla ile kaplanmış ve bir kil tabakası ile kaplanmıştır.
Üstündeki zemin iki ahşap kiriş üzerinde uzanıyordu ve üzerlerine sunta levhalar döşenen levhalardan oluşuyordu. Eğri yapılmış ve o kadar yıpranmıştı ki üzerinde yürümek gerçekten tehlikeliydi. Ahşabın tamamı ahşap delici böcekler tarafından hasar gördü ve bazı suntalar nemli ve kırılgan hale geldi.
İlk başta sadece tahtaları değiştirmeyi düşünüyordum ama sonra yavaş yavaş düşündükten sonra metal bir çerçeve yapıp içini betonla doldurmaya karar verdim. Birincisi, nasıl bakarsanız bakın bodrumda her zaman nem olacaktır, bu da ahşabın mevcut kalitesi göz önüne alındığında yeni levhaların uzun süre kesinlikle yeterli olmayacağı anlamına gelir ve ikincisi, eğer gidiyorsak bunu yapmak için, o zaman güvenilir bir şekilde, sonsuza kadar yapılacaktır ve betonarmeden daha güçlü ne olabilir?
Eski zeminin çıkarılması
İlk adım suntayı ve ardından tahtaları çıkarmaktı. Çivi çekici, çekiç ve levye kullanarak bunu üç saatte yapmayı başardım. Levhalarda herhangi bir sorun yoktu, ancak levhaların sökülmesi daha fazla zaman aldı: kirişlere büyük çivilerle çivilendiler, bu yüzden büyük zorluklarla çıkarıldılar. Ahşap zemin kaplaması tamamen kaldırıldıktan sonra, mevcut tüm düzensizlikleri gidermek ve yüzeyi düzleştirmek için duvarların yakınındaki tüm çevre boyunca düzgün bir toprak katmanını (bir süngü) bir kürekle kaldırmak zorunda kaldım. Bu konu günün geri kalanını aldı. Ertesi sabah yapılması gereken kaynak işi vardı.
Çerçeve yapımı
Çerçeveyi yapmak için hiçbir metalden kaçınmadım. Belki de onu gereğinden fazla kullandı, ancak yalnızca mahzenin içine boş alanını azaltacak ek destek direkleri yerleştirmemek için. Tasarım, satın almak zorunda bile olmadığım kalın duvarlı borulara (? 61 mm, duvar kalınlığı 5 mm) dayanıyordu. Gerçek şu ki, daha önce evde ısıtma onlardan yapılıyordu. Berbat ve hantal görünüyordu, bu yüzden tüm bu ütüyü odalardan çıkarıp yerine modern ısıtma cihazları koymam çok doğaldı. Ve gördüğünüz gibi borular bodrum için kullanışlıydı.
İlk olarak, taşıyıcı kirişler olan dört güçlü üç metrelik boruyu bodrum çukurunun üzerine (her 80 cm'de bir) eşit olarak dağıttım. Daha sonra bunları tam olarak aynı hizaya getirerek birbirine kaynaklamaya başladı. Bunu yapmak için daha küçük çaplı borulara (? 32 mm - 12 m) ve kalın bağlantı parçalarına (? 12 mm - 40 m) ihtiyacım vardı. Öncelikle kirişlerin arasına 15 adet jumper kaynak yaptım, ardından tüm yapıyı alttan kaynaklanan takviye çubukları ile güçlendirdim.Sonuç çok güvenilir bir metal çerçevedir.
Ayrı olarak bodrum girişini çerçeveleyen çerçevenin imalatı üzerinde de durmak istiyorum. Dikdörtgen şeklinde (uzunluk - 70 cm, genişlik - 50 cm) 40/20 mm profil borudan yaptım. Burada nelere dikkat etmelisiniz? Öncelikle çerçevenin tüm köşeleri tamamen düz olmalı, yanların boyutları kesinlikle tutarlı olmalıdır, aksi takdirde kapak ona sıkıca oturmaz ve mahzenden dışarı sızar. İkinci olarak yine işaret ışığı olan kiriş boruları ile aynı yükseklikte olacak şekilde kaynak yapılmalıdır.
Kapağın kendisi de benim tarafımdan bir profil borudan (40/20 mm) ve metal tabanına kendinden kılavuzlu vidalarla güvenli bir şekilde bağlanan kalın bir kontrplak parçasından yapıldı. Bodrum katına düşme olasılığını önleyen kapak sınırlayıcısı, çerçeve çerçevesinin alt tarafına kaynaklanmış bir köşeydi. O gün kaynakla yürekten çalıştım: sabahın erken saatlerinden gece geç saatlere kadar ama yine de işi bitirdim. Neredeyse iki paket elektrotu tek başıma yaktım ve keskin dumanı soludum - korkunç! (borular boyayla kaplıydı).
Kalıp montajı
Metal çerçeve hazırdı, ancak şimdi yeni bir sorunu çözmem gerekiyordu - kalıbı mahzenin üzerine kurmak. Üretimi için çeşitli seçenekler değerlendirildi, ancak sonunda seçimim eski zeminden çıkarılan sunta levhalara düştü. Neden? Birincisi, çukurun üstündeki geniş alanı bunlarla kapatmak daha kolay ve hızlıydı ve ikincisi, levhalar sayesinde sıvı betonun dökülebileceği neredeyse hiç boşluk yoktu. Bunları kalın bağlama teli ile alttan çerçeveye bağladım: önce suntaya bir matkapla delikler açtım, sonra teli içlerinden geçirdim, ardından pense ile takviyeye sıkıca vidaladım.Güvenilir olduğu ortaya çıktı, ancak betonun ağırlığı göz önüne alındığında, her ihtimale karşı altına birkaç geçici destek koydum.
Zemini dökmek
Betonla çalışmak ciddi bir zorluk mu, özellikle de bir günde 12 m beton dökmeniz gerekiyorsa? 10 cm kalınlığında katman ile Bu nedenle, bu görev için gerekli her şeyi önceden hazırlamış olan bir arkadaşımı yardıma çağırdım: çakıl eleme, çimento, karıştırma teknesi, kürekler, kovalar, cetvel. Kendimizi şu şekilde dağıttık: Betonu karıştırdık (1/5 oranında), sonra biri kovalar halinde dökme alanına getirip döktük, diğeri ise bitmiş karışımı üç metre cetveli kullanarak düzelttik, onu işaret lambalarına sıkıca bastırıyor ve yanlara doğru sık sık salınım hareketleri yapıyor.
İkimiz avda çalışıyorduk. Sabah saat sekizde çalışmaya başladık, öğle vaktinde dökümü çoktan bitirmiştik. Sonuç memnuniyet vericiydi. Zemin pürüzsüz hale geldi ve tüm oda anında değişti. İki gün sonra, beton üzerinde yürümek artık mümkün olduğunda, eski bir araba tekerleğini aldım ve zemin yüzeyinde dairesel hareketler yaparak küçük düzensizlikleri giderdim. Artık geriye kalan tek şey betonun tamamen kurumasını beklemekti.
Son akor
Bir hafta geçti ve işi bitirmeye başladım. Öncelikle kuru beton yüzeyini astar ile bolca boyadım. Ama güzellik için değil, hayır, yürürken kaçınılmaz olarak oluşan toz miktarını azaltmak için. Boya kuruduğunda, nemin betondan muşambaya girmesini önlemek için zemine su yalıtım filmi yerleştirdim. Bundan sonra, tahmin edebileceğiniz gibi, linolyum döşendi, ancak basit değil, kalın, yalıtımlı, aşınmaya dayanıklı bir yüzeye sahip, üzerinde sürüklenmekten bile korkmuyor. mobilya. Bu pahalı bir zevk (metre başına fiyat yaklaşık 2 bin ruble), ama inanın bana harcanan paraya değer.
Bodrumun girişini ve kapağın kendisini dekoratif metal bir köşeyle kestim. Düzgün ve güzel bir şekilde ortaya çıktı: muşambanın düzensiz kesilmiş kenarlarını köşenin altında gizlemeyi başardık ve ayrıca onları yüzeye sıkıca bastırdı. Kapağın sapını sıradan değil, yürümeyi engellemesin diye çıkarılabilir yaptım. Bunu yapmak için, kapağın ortasından bir delik açtım, arka tarafına normal bir somunu kaynakladığım metal bir plakayı vidaladım. Bunun için, ucunda bir iplik ve bir topuz bulunan küçük bir daldan oluşan özel bir anahtar yaptım.
Artık bodruma inmek için anahtarı alıp deliğe sokmak, ardından somuna vidalayıp kapağı kaldırmak yeterliydi. Katılıyorum, bu ilginç bir çözüm ve en önemlisi yerde gereksiz hiçbir şey yok. Anahtar çıkarıldığında deliğin kendisi plastik bir mobilya tapası ile kapatıldı. Hepsi bu kadar sevgili okuyucular, eğer yazıyla ilgili sorularınız varsa, çektiğim fotoğrafların detayları anlamanıza yardımcı olacağını umuyorum.
