Uzun zaman önce, Rusya'nın uzak Sovyet ve çarlık dönemlerinde samanlar el tırpanlarıyla biçilirdi. O günden bugüne köprünün altından çok sular aktı. Çeşitli çim biçme makineleri, elektrikli ve benzinli düzelticiler ortaya çıktı. Rus köyünde inek, koyun ve keçi şeklindeki bireysel çiftçilik artık durduruldu. Annem ve babam 2004-2005 yılına kadar köyde sığır besliyorlardı. İnsanlar bizden süt almayı bıraktı: Mağazada daha ucuz ve uzun süre ekşimiyor. İnek beslemek kârsız hale geldi. Üstelik yaş iyimserlik katmadı: inek beslemek zahmetli ve zordur. İnek ve keçiler tasfiye edildi. Ancak örgü kaldı. Bahçe arsasının periyodik olarak biçilmesi gerekir. Anne hiçbir zaman modern teknolojiye uyum sağlayamadı ve eski usulle arsasını tırpanla biçiyor. Ben de köyümüzde zaten nadir bulunan bu enstrümanın onarımı ve bakımı için teknolojide ustalaşmak zorunda kaldım.
Örgüler hala donanım mağazalarından satın alınabilir. Ancak biçebilmesi için özel bir şekilde hazırlanması gerekir - dövülerek. Bu, örgünün kesici kenarının daha ince ve dolayısıyla daha keskin olması için düzleştirilmesi gerektiği anlamına gelir.Daha önce babamın ahırın yanında bunun için donatılmış özel bir işyeri vardı. Biçme sırasında neredeyse her gün sabah biçmeden önceki akşam örgüleri atıyordu. Artık bu çok sık yapılmıyor çünkü özel donanımlı bir yer yok. Sahip olduğum yer geçicidir, kolayca sökülüp takılabilir.
Bir örgü nasıl kesilir
Öncelikle çapı daha büyük, tercihen sert ağaçtan yapılmış bir kütük almanız gerekir: Stokta meşe vardı. Eski ya da yeni, keskin ya da kör, kütüğün ortasına hafifçe bir balta çakıyoruz - önemli değil. Tırpanları dövme işleminden sonra balta zarar görmeyecek ve amacına uygun olarak daha fazla kullanılabilir. Prensip olarak, örgülerinizi sık sık ve çok fazla dövmeyi planlıyorsanız, bunun için özel bir cihaz vardır - "örgüleri dövmek için mesnet". Artık onu da satın alabilir veya eski bir çekiçten kendiniz yapabilirsiniz. Benim de bir “büyükannem” vardı ama yılda bir veya iki kez örgülerimi kesme ihtiyacı doğduğu için o da kaybolmuştu. Yenisini aldım yine kaybettim. Ve sonra bu amaçla balta kullanma fikri aklıma geldi; her zaman el altında ve işte çok daha sık ihtiyaç duyuluyor.
Bir sonraki adım örgünün sapı için bir tutucu bulmaktır. Örgünün doğru şekilde kırılması için bıçağının mesnet üzerinde düz durması gerekir. Bu amaçla yaklaşık 1,5 metre uzunluğunda bir ipe 300-400 gram ağırlığındaki bir yükü ahır kapısına astım. Yük olarak herhangi bir metal parçasını, taşı, su şişesini vb. kullanabilirsiniz. Benim durumumda bir arabanın eski fren balatalarını kullandım.
Daha sonra beşinci noktamız için bir koltuk donatacağız. Bunun için tahta parçaları kullandım. Akla şu seçenekler geliyor: başka bir kütük, ters çevrilmiş bir demir kova, herhangi bir tabure vb.Ve örgüyü şu şekilde kuruyoruz: örgünün bıçağı "başlığın" üzerinde bulunur, örgü sapının ucu ağırlıklı bir kordon kullanılarak sabitlenir.
Artık örgüyü dövme işlemine geçebiliriz. Örgünün bıçağı, daha önce de söylediğim gibi, mesnetin yüzeyine eşit derecede paralel uzanmalıdır. Örgüyü sol elimizle tutup yönlendiriyoruz. Sağ elimiz ile örgüyü düzleştirmek, inceltmek ve keskinleştirmek için çekicin sivri kısmıyla örgünün kesici kenarına vuruyoruz. İki kusurdan kaçınmak gerekir: Kenarı çok fazla düzleştirmeyin ve folyo yapmayın, uzun süre dayanmaz, kırılır ve biçme işlemi kötü olur; ve metalin çatlamasına izin vermeye gerek yoktur, çatlaklar boyunca kenar kırılacak ve tırpanın kesme özellikleri bozulacaktır.
Sonuç
Fotoğrafta örgünün dövülmeden önce ve dövüldükten sonra nasıl göründüğünü görebilirsiniz. Biçmeden hemen önce tırpan bıçağının bileme taşıyla düzeltilmesi gerekir. Biçme işlemi sırasında, tırpanı önce çim parçalarından temizledikten sonra parmaklarınızı kesmemeye dikkat ederek periyodik olarak keskinleştirmelisiniz.
Babam dövdükten sonra bile tırpanı gece boyunca su banyosuna koyardı. Kurumaması, örgü tutucusunun gevşememesi ve sarkmaması için bu gerekliydi.
